കൈപിടിച്ച് അമ്മയെ
നീരൊഴുക്കിലേയ്ക്ക് നടത്തിക്കുമ്പോഴാണ്
അവന്റെ ഉള്ളംകാലില് അത് തറഞ്ഞത്
അടറ്ത്തിയെടുത്ത്
ഇനിയാറ്ക്കും മുറിയരുതെന്ന്
പുഴയിലൊഴുക്കുമ്പോള്
ആ അസ്ഥിത്തുണ്ടില്
അവന്റെ ചോര കിനിഞ്ഞിരുന്നു
ചായുന്ന വെയില് ചന്ദനമിറ്റിച്ച പുഴയില്
മണ്തിട്ടയിലെ കാട്ടുതുളസിയില് നിന്ന്
ഒരുപിടി ഇലകളടറ്ന്നു
കാട്ടെരിക്കില പറിച്ച് തിരുമ്മി
മകന്റെ മുറിവിലിറ്റിക്കുമ്പോള്
കാത്തിരുപ്പൊടുങ്ങിയ ചെടി
അമ്മയുടെ തോളിലുരുമ്മി
"ഇത്രനാളും നീ മറച്ചുവെച്ചെങ്കിലും...”
ഓരോ വേനലിലും തെളിയുന്ന മണല്തിണ്ടില്
മുനയൊളിപ്പിച്ച് പതിഞ്ഞ് കിടക്കും
അനാഥ പിതൃത്വങ്ങള്
The twilight pyre still burning
Across the sand-bed
Towards the slender stream
He led his mother
It punctured his sole
Should not hurt somebody else
Plucked out that bone scrap
Damp with his blood
And set afloat in the river
From the tulsi bush
Shed a bunch of leaves
Into the stream gleaming
With dripping sandal paste
From the dipping Sun.
On the son’s wound
She dripped the soothing sap
An end to the long waiting
Rubbing the mother’s shoulder
Whispered the Calotropis
“Though you hid it so long…”
Sharp Spiny tips concealed
Beneath the scorching summer shoal
They rest in waiting
The destitute fatherhoods.
Posts
No comments:
Post a Comment