ക്ലാസ്സുകളെക്കാളിഷ്ടം രാത്രിയിലത്തെ ഒത്തുചേരലുകളായിരുന്നു. കക്കാട് മാഷിന്റെ മുറിയില്, അല്ലെങ്കില് മുറ്റത്ത്. ഓരോരുത്തരും കവിത ചൊല്ലും. കൂടുതലും സ്വന്തം കവിതകളല്ല ആരും ചൊല്ലിയത്. ഞാന് സച്ചിമാഷിന്റെ ഏതോ കവിത ഒരു ദിവസം ചൊല്ലി. ഏതാണെന്നോറ്ക്കുന്നില്ല. പക്ഷേ അതെത്തുടറ്ന്ന് വിക്ഷുബ്ധമായ ഒരു ചറ്ച്ച നടന്നതോറ്ക്കുന്നു. പുനലൂറ് ബാലന് മാഷിന്റെ ‘നിഷ്ക്രമണം’ ചൊല്ലിയ ദിവസം ആലാപനത്തിന് അഭിനന്ദനങ്ങള് കിട്ടി. ബാലചന്ദ്രന് ചില വിദേശകവികളെയും കവിതകളെയും പറ്റി പറഞ്ഞതും ചറ്ച്ചയ്ക്ക് വഴിയായി. കരുണാകരന് പുതുശ്ശേരിയായിരുന്നു എന്റെ സഹമുറിയന്. ഞാന് മുറിയിലിരുന്ന് അദ്ദേഹത്തെ എന്റെ കവിത ചൊല്ലിക്കേള്പ്പിക്കും. രണ്ടു ദിവസം സഹിച്ച് മൂന്നാംദിവസം പറഞ്ഞു. പൊന്നുസുഹൃത്തെ, സമ്മതിച്ചു.. പക്ഷെ ഇതിനി സഹിക്കാന് വയ്യ എന്ന്. അതുകൊണ്ട് സമാപനദിവസത്തെ സമ്മേളനത്തില് ഞാന് ക്യാമ്പിനെ പറ്റിയും ക്ലാസ്സെടുത്ത കവികളെ സ്തുതിച്ചും ചില സഹകവികളെ ബൂസ്റ്റ് ചെയ്തും എഴുതിയ ഒരു കവിത വായിച്ചു. രമേശന് നായര് സാറും ദേശം മാഷും കവിത നന്നായി എന്നു പറഞ്ഞു. പക്ഷേ തലേദിവസം പുതുശ്ശേരിയെ അത് വായിച്ചു കേള്പ്പിച്ച് അപ്രൂവല് വാങ്ങിയിരുന്നു.
അവസാന ദിവസം രാത്രി ‘അവനവന് കടമ്പ’ നാടകം. കൊടിയേറ്റം ഗോപിച്ചേട്ടന്, നെടുമുടി, എല്.ഐ.സി.ശിവരാമന് നായര്, കൃഷ്ണന് കുട്ടി നായര് ഒക്കെ അഭിനയിച്ചു.
ഈ ക്യാമ്പില് അന്ന് പങ്കെടുത്ത ആരെങ്കിലും ഇതു വായിച്ചെങ്കില് കൂടുതല് ഓറ്മ്മകള് പങ്കുവെക്കണം എന്ന് അപേക്ഷിക്കുന്നു. അന്നത്തെ എല്ലാവരുമായി ഒരിക്കല് കൂടി ഒരു ഒത്തുചേരല് നടത്തണമെന്നും ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
1 comment:
അന്നത്തെ ആള്ക്കാരുമായി മാത്രം ഒത്തുചേരണം എന്നെന്താണ് നിര്ബന്ധം കവിതയാണ് ചര്ച്ചാവിഷയമെങ്കില് ?:)ഓര്മ്മ പങ്കുവെക്കലാണ് കാര്യമെങ്കില് ശരി.
Post a Comment